Gister na mijn wandeling in de stad wilde ik weer terug naar huis. Een gebouw waar je geen foto's mag maken of uit je auto mag stappen. Waar erg veel beveiliging staat was vadaag een zooitje. Begon eigenlijk al toen ik vanuit ziekenhuis naar de stad liep alleen gaf er weinig aandacht aan. Baalde dat ik geen foto's kon maken. Veel politie op de weg en hielde auto's tegen. Meesten moesten weer omdraaien.
Op mijn terug weg werd ik weg gestuurd. Ik mocht er niet langs ik moest via de overkant gaan lopen. Nog steeds geen idee waarom het zo druk is. Je kon midden op de weglopen want er waren geen auto's niets. Alles werd tegen gehouden. Stonden veel mensen langs de kant van de weg. Ik liep verder en maakte van een vere afstand toch een foto.
Stukje verder kwam ik Elize tegen en liepen we richting de daladala. Alleen reden die niet. Het verkeer stond gewoon stil. Veel mensen liepen langs de hoofdweg. Sommige namen de pikipiki (motor) de meesten gingen lopen. Wij ook. Elize had teenslippers aan, niet echt heeel handig vadaag!! Na een stuk te hebben gelopen zagen we daladala rijden en besloten er ook op te wachten.
Duurde 10 min voor de daladala mochten rijden. De eerste zaten volgepropt. Daar weigerde ik om in te gaan. Elize werd bijna geduwd om in de daladala te gaan. Uiteindelijk zaten we achter in de daladala en reden we richting huis.
Ze rijden er al als idiote nu helemaal. Vaak ineens hard remmen omdat alles ineens weer stil staan. Aantal keer mijn hoofd gestoken. Heb nog blauwe plekken van vorige keren. Zo netjes rijden ze. Ondanks dat ga ik toch steeds in de daladalas. We kwamen aan en liepen naar boven. Daar zagen we Erik druk met water sjouwen. Later stukje mee gelopen en leerde ik de mensen kennen dichtbij ons huis. Blijken Belgische mensen in te wonen. Zaterdag een uitnodiging voor een verjaardag. Super... leer ik nog meer mensen kennen. De foto's zijn onderweg gemaakt...
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen