In the Wood

Vandaag toch nog met Mosha naar the Wood geweest. Ze werd gevraagd om naar twee patiënten te praten/zien.

De eerste sprak wartaal volgens Mosha omdat ik geen Swahili spreek kan ik daar niet over oordelen. Enige wat ik zag dat de patiënt op bed zat. Erg druk tegen mij aan het praten was en twee keer op stond en weer ging zitten. Mosha schreef haar conclusie en schreef medicatie voor. Ze vertelde mij wat ze had opgeschreven en hoe ik er over dacht. Waarop ik reageerde je verhaal is duidelijk. Helaas kan ik de patiënt niet verstaan en oordelen. Psychotisch en depressief werd er verteld. Kan... geen idee ben geen dokter!

Tweede patiënt kwamen we eerder tegen toen we er heen liepen. Gokte al dat we naar haar gigen kijken aangezien ze op bloten voeten buiten liep. De beveiliging trok haar mee, tot ze op dingen grond ging zitten en hij hulp bij moest hebben. Bewust niet mee bemoeid omdat ik niet wist of ik moest helpen buiten. Mosha liep gewoon door dus volgde ik haar. Uit eindelijk kwam de patiënt binnen en werd ze op bed geholpen. Zuster was bezig om haar een infusnaald in haar hand te doen. Terwijl de beveiliging en twee onbekende mannen en een zuster hielden haar op bed vast. Dus zuster hielp omdat het niet lukt. Omdat er geen privacy is keek iedereen toe wat voor gevecht er was. Omdat de zuster ging helpen met infusnaald hielp ik de mannen om haar in bedwang te houden. Kon niet laten om alleen toe te kijken. Uit eindelijk gelukt en lag de patiënt in een diepe slaap. Geen idee wat ze haar gegeven hebben. In ieder geval weten ze weinig over dit soort patiënt.  Vond heerlijk om ff op zaal te staan al was het zo kort.

Ik telde nu de bedden er staan 26 bedden in de ruimte. Sommige bedden met twee personen,  geen idee of het familie is of verschillende gevallen. Toen ik er was, stond er een scherm voor een bed, familie was bezig haar te verschonen. Je kon alles zien helaas voor zowel patiënt als familie. Zusters zie je verder niet aan bed met wassen of aankleden. Staat ook geen kast met kleding en andere spullen voor de patiënten. Het eten word ook door familie verzorgd als je geen familie heb, heb je pech. Geen idee of je dan wel of geen eten krijg, wel of geen verzorging was er te kort om dat te zien. En vragen was geen optie.

Ja kantoorbaan is niets voor mij. Zeker niet als het chaotisch is als op mijn afdeling! Toch nog leuk uurtje werk gehad tussen blog en op faceboek :-D