Lief hondje! Lieff hondje?

Vanavond rond 22.30 ben ik terug naar huis gegaan. In mijn hoofd spookte nog dat misschien wel de hond los loopt en dat ik dan een mooi verhaal zal hebben. Nooit gedacht dat ik ook daad werkelijk de hond op me af zag rennen. Ik gaf twee gillen. Gewoon omdat ik onwijs schrok. Hij liep ook weer gelijk weg. Volgens Salma omdat ze hem terug riep. Maar hij luistert niet naar haar maar naar Erik. Zo toen hij weg liep, dacht ik zo iets van, ehm ik ga maar weer achter de poort staan. De wachter van de buren die dacht dat ik veilig binnen was, liep terug naar zijn plek. Hij kwam op mijn gegil af. En ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik was ontzettend geschrokken. Hij heeft me niets gedaan. Hij beet niet, hapte ook niet naar me. Hij liep gelijk weg. Misschien wel om Erik te halen. Gelukkig kwam Erik vrij snel nadat hij de hond had vast gezet. Eerst natuurlijk kijken wie er stond. Eerste reactie was Pole (sorry) van hem. En dan vriendelijke asante zeggen, terwijl ik nog stond te trillen op me benen. Salma zei ook Pole. Echt stond nog na te trillen. Uiteindelijk mijn verhaal verteld, waarop ze vertelde dat ze zelf ook net terug was, en vroeg aan Erik of ik al terug was. Antwoord gaf ik zelf al, door mijn gegil. Gelukkig goed afgelopen.