Eerste bedrag wat ik moest betalen was 23.000,-- Shilling voor het dossier en aanmelding. Daarna werd ik naar een kamer met een bed gebracht, met een kachel, die voor me bed stond. Ik moest gaan liggen op het bed en me als patiënt gedragen. Inmiddels wist ze dat ik verpleegkundige was, moest ze lachen want die zijn oa lastige patiënten. Kreeg ik een infuus met totaal 1.5 liter water gekregen. Ze moesten weten of de diarree zou stoppen nadat ik wat gegeten heb. Ze brachten me eten, alleen vergeten te melden dat ik geen koemelk kan eten. Waardoor ik vroeg om het weer mee terug te nemen, want ik ga dit niet eten. Daar krijg ik alleen maar meer diarree van. Had zelf nog banaan en brood bij me. Wat ik gegeten heb, en kreeg van hun een kop thee! (zonder te hoeven te betalen ;)) Helaas kreeg ik vrij snel weer diarree. Ik kreeg diarree stoppers in de hoop dat het gaat stoppen. We zijn buiten het ziekenhuis gaan eten, bij terug komst is infuus eruit gegaan en ben ik naar huis gegaan. Voordat ik naar huis ging, kreeg ik te horen dat we al de hele dag een taxi hadden besteld… Ehm pardon? Waarom vertel je dit dan niet? Anders had ik het wel anders geregeld! (jaja alarmbellen). Want ik moest 40.000,-- Shilling voor de hele dag betalen. Hier was ik zeker niet blij mee, ook niet omdat hij niet prettig reed. En hij haalde nog andere mensen op terwijl ik in de taxi zat. Te ziek om er op in te gaan. Dit is ook zeker de laatste keer dat ik van deze serves gebruikt heb gemaakt. En volgende keer zal ik verder door vragen, nee er komt geen volgende keer.
Bij
thuis komst ben ik vrij snel gelijk naar bed gegaan. Ik voelde me warm,
hoofdpijn en misselijk. Dit voelde ik me nog niet in het ziekenhuis! Om 19.00 kwam
Salma overleg wat ik wilde eten, heb ik een klein beetje gegeten. Werd verteld
dat ik waarschijnlijk gevoelig was voor sommige producten. Ik kreeg het eten
niet weg. Voelde me misselijk en at met veel tegen zin. Ook al wist ik dat ik
juist wel moest eten om weer op krachten te komen.
Vrijdag 16 mei 2014. Was vroeg wakker, wilde me
douchen voor ik naar me werk ging. Helaas voelde ik me niet veel beter. Ik had
nog steeds diarree en voelde me nog wankel. Na lang na denken toch maar
ziekmelden. Ik ben met Salma mee gegaan om me vlak bij het werk af te zetten,
om naar binnen te gaan en me ziek te melden (op deze afdeling heb ik geen
telefoonnummer, en moest ook nog geld pinnen dus dacht praktische gelijk alles
in een). Hun verteld dat ik er hoog waarschijnlijk maandag weer ben. Pole was
hun eerste reactie. Grappige was dat ik gister in het ander ziekenhuis
gesproken hebben over hoe vaak mensen pole zegt. Mzungu die door modder loopt,
pole, aangevallen door een hond, Pole. Diarree Pole. Ook als je beroofd ben,
zeggen ze pole.
Ik
ben naar een bank gegaan om geld te halen, want gister had ik te weinig geld
bij me om het ziekenhuis en de taxi te betalen. Dat heeft Baraka voorgeschoten.
Eerst via restaurant nog op Wifi gezeten. Wilde graag Alexander nog feliciteren
hij was jarig en Lisa spreken. Omdat ik me toch niet erg fijn voelde. Bedankt
Lisa J Was ff fijn om met bekende
te praten en in mijn eigen taal. Ik wilde mijn ouers niet gelijk ongerust maken
dat ik me niet lekker voelde. (ik weet dat ik jullie altijd mag storen, maar
wat hebben jullie aan een huilend meisje aan de telefoon die zich ziek voelde)
Nadat ik moet (erg zweten, zwak en niet lekker) verzameld had ben ik naar the
office gegaan om mijn schulden af te betalen. In het restaurant had ik water
besteld, en nadat ik het had op gedronken kreeg ik het gelijk erg koud. Aangekomen
op kantoor vroegen ze hoe het was, waarop ik reageerde dat ik nog niet goed
voel. Dat ik nog steeds diarree heb. Rusteloos en niet goed wist wat ik moest
doen en denken. Daarbij gister hoofdpijn en misselijk. En vandaag waarschijnlijk
verhooging. Ik moest naar het ziekenhuis terug. Dit wilde ik niet, omdat ze
gister niets gevonden had, vond beetje gek om dan weer terug te gaan. Misschien
moest ik gewoon in bed liggen en uitzieken. Georgina stond er op om er toch
heen te gaan. We zijn naar: Aga Khan Health Centre Arusha gegaan. Daar moest je
voor elke handeling gelijk betalen. Ik moest me eerst inschrijven voor het
ziekenhuis. Daarna werd ik geroepen door een zuster. Die mijn gewicht, lente,
bloeddruk, hartslag, temp, zuurstofgehalte allemaal wilde weten. Na lang
wachten werd ik geroepen door een dokter. Mijn verhaal gedaan. Ik werd door
gestuurd naar het laboratorium voor bloed, urine en ontlasting werden
onderzocht. Ontlasting lukte dit keer niet. Bloed is afgenomen bij mijn linker
hand. Konden hem moeilijk zien zitten. Mijn bloedader in mijn hand gaf niet al
te veel bloed. Ze moest het een handje helpen. Daarna nog langer wachten,
inmiddels hadden we trek gekregen. Om 14.30 werden we geroepen en hoorde ik dat
ik Typhil fever heb. Ik heb op internet gezocht en volgens google is het
Salmonella Typhi. Ik heb antibiotica gekregen en over 5 dagen moet ik me beter
voelen. En dan over een week weer terug komen voor onderzoek of het weg is.
Nu
valt ook het kwartje. Ben al drie weken onwijs moe. De moeheid word alleen maar
meer. Ik slaap 8 tot 10 uur en nog ben ik zo moe alsof ik de hele nacht niet
geslapen heb. Het rennen was laatste keer erg vermoeiend, terwijl het
makkelijker hoort te gaan. De berg oplopen kwam nu meer vermoeid boven dan er
voor. En ik zag me zelf Nepal al kruipend te moeten beklimmen terwijl lisa
voorbij rende!!!
Ben
erg blij dat ik nu achter ben gekomen waar ik last van heb. En hopelijk zal het
snel overgaan. Dan kan ik weer verder genieten van mijn reis! Blij toe dat nu
duidelijk is wat het is!
Je liet me wel schrikken hoor. Het is een nare bacterie die je hebt opgelopen. Gelukkig had je goed door dat je hulp nodig had van buiten af, en ben je naar ZH gegaan. En goed dat je een follow up hebt! Die bacterie kan zich even gedeisd houden om vervolgens weer te laten zien! Helaas is dit wel de nare kant van Africa, de vele verschillende enge bacteriën en virussen :( Oke, en de dodelijke nijlpaarden, maar die hebben tenminste nog schattige oortjes... :D
BeantwoordenVerwijderen