Dagje ander ziekenhuis met kinderen!

Vandaag zou ik met de Belgische buren naar een ziekenhuis gaan. Dacht eerst voor een rondleiding, maar bleek later dat er zeven kinderen mee gingen voor onderzoek. Weer een hele nieuw ervaring erbij!

De weg naar de school was al een avontuur. Gelukkig kon ik het her en der vragen hoe ik precies moest lopen. Ik liep er iets langer over dan gedacht, omdat ik onderweg een aantal foto’s ging maken van de omgeving. Ik was er bijna toen vroeg ik waar de school was, en omdat ik een stukje afweek van zijn uitleg (wilde net een foto maken van het stukje wat ik gelopen had, in de vele regen), rende die me achterna en liep die tot aan school mee (helaas daardoor ook verder geen foto’s kunnen maken, toch een keer terug gaan als het mooier weer is). Ontzettend lief. Gewoon een jonge jongen die daar in de omgeving woont. Hij bracht me bij de bieb waar ik moest zijn. Ik was erg blij dat ik Joe, Anne en Emma tegen kwam.

Daar werd ik open ontvangen en kreeg ik een korte rondleiding in de school. Er zitten veel kinderen op die school. 60 kinderen in een klas lokaal. (helaas geen foto’s van) Waar hun voornamelijk voor gestudeerd hebben is voor speciale kinderen. Die achter lopen op ontwikkeling.

We gingen met de daladala naar het ziekenhuis. Duurde even voordat we met de bus weg gingen, we kwamen nog een kind te kort. Die is waarschijnlijk al naar huis vertrokken. We gingen uiteindelijk met zeven kinderen, An en Emma en een leraar (Anne) en ik naar het ziekenhuis Mkoaranca 4 km voor USA River. Die werden onderzocht, waarvan allemaal urine en ontlasting van gevangen moest worden. Ze waren erg blij dat de zuster dit voor ze deed. Twee kinderen heb ik geholpen met plassen in het potje. En een aantal geholpen met ontlasting krijgen voor in het potje. Ze moesten ook allemaal bloed geven, de dokter/broeder deed dit met een tafel tussen in. Waardoor Anne wel moest helpen met de kinderen troosten en ondersteunen, dit is waarschijnlijk hun eerste keer, dat je een naald in je lichaam krijg om bloed af te laten nemen. Vervolgens kregen ze nog een gesprek met een andere dokter om te vragen hoe hun mentaal zijn. Vertelde ook tegen Anne dat ze het niet uit gebreid kunnen doen in die paar minuten.

Uiteindelijk gingen we met de Daladala die ze hadden gehuurd weer terug naar huis. Ondertussen hadden we de kinderen tussen door afgezet. Hopelijk vinden ze de weg terug naar huis. We kwamen op school aan en we gingen met de daladala terug, naar de hoofdweg. Omdat hun naar de stad gingen, stapte we bij de hoofdweg uit de bus. En waren we iets verder weg van de daladala plaats afgezet. Binnen 10 minuten waren we boven en konden we naar onze eigen huis gaan. De terugweg zat ik voorin de Daladala, waardoor ik mooi kon genieten van de mooie omgeving, ondanks de vele regen blijft het een mooi gezicht. We raakte aan de praat. Hij heet Sebastian en rijd al 10 jaar de Daladala. Waarvan 5 jaar de USA River route en 5 jaar een andere route. Hopelijk herken ik hem nog als ik weer met de daladala ga en ik kom hem tegen…

Het ziekenhuis onderzoek moet wel betaald worden. Dat is gesponseerd door de organisatie waar Joe, Emma en Anne voor werken. Nog de vraag of de medicatie die de kinderen nodig hebben ook worden vergoed. Hopelijk wel, anders is het zonde geweest.