Money and love!

Onderweg van Café naar the office van Project Abroud toch nog leuke dingen mee gemaakt.

Een man op de pikipiki vroeg of ik alsjeblieft mee kon gaan op zijn motor. Voor een kleine vergoeding, en de volgende keer dan de volle mep. Want nu komt het: Hij heeft al de hele dag niets gegeten en had trek. Ongevoelig als ik ben zei ik That's You're problem, not my!! Ohh wat ongevoelig van me! Ja achter deze lieve glimlach kan ik af en toe onaardig zijn. Tijdens het weekend safari viel een dronke man mij lastig, en HAPANA zonder te lachen lukte me even niet. Waarop Emma zei, je moet wat harder worden... Waarop Emma die man even vertelde dat hij op zijn Eigen plek moest zitten en niet andere mensen moest lastig vallen. In het Nederlands. Hij luisterde wel :) hhhahaha!!!

En nog een andere leuke, iemand van de daladala vroeg of ik mee wilde gaan, dit wilde ik niet. Kleine stukjes ga ik gewoon lopen. En ineens vertelde die dat hij van mij hield. Gelukkig vroeg die of ik hem wilde zoenen! Ehm Hapana!!! Ja oke moest lachen... Toch een leuk compliment! Krijg zo veel complimenten van de mannen! Balen voor hen dat ik steeds zeg al getrouwd te zijn en mijn vent thuis bij de kinderen is... Ach soms wissel ik het ook af. Ligt er aan of ik iemand voor lange tijd spreek. Dan zeg ik een vriend te hebben...

En bijna vroeg een zuster om geld. Ze werd tegen gehouden door een nadere zuster. Grappig verstond ongeveer waar ze het over hadden, ondanks dat het in het Swahili was. Ja word er wel iets handiger in ze te begrijpen!

Kinderafdeling alweer.

Door de vele regen wat hier afgelopen tijd is gevallen, worden de lakens niet droog. Een probleem want afgelopen dagen kan je dan niet goed bedden verschonen. Sommige kinderen liggen dan zonder laken op bed. Als je dan schone lakens heb moet je opletten waar je die gaat gebruiken. Een kind had geen laken en was nat. Die had van mij voorrang. Ander kind had nog een laken met een vlek. Tja geen urine dus kan je nog een dag mee doen. Moest de laken vast pakken anders was die weg. Echt niet, ik maak hem op en ik bepaal. Jongetje is verschoond en ligt in een schoon op gemaakt bed. Zo veel voordeel mijn ervaring in de psychiatrie. Heerlijk kan veel dingen ook naast me neer leggen. Niet altijd maar meeste wel.
Nog twee weken ziekenhuis en dan twee weken vakantie. Dan gelukkig weer naar huis en iedereen weer zien... Verder was het trouwens een rustige werkdag. Deed me ding en vooral niet te veel, na anderhalve maand kan ik dat redelijk goed. Alhoewel ik alle nachtkastjes schoon gemaakt hebt voor de lakens er eindelijk waren.

Weer naar de prematuur kinderen geweest. Kreeg uitleg over sommige kinderen waar ze last van hebben.

En om 13.00 vond ik het weer genoeg en wilde ik lunchen.
En even op de chat...

Rubondo verhaal

Mijn safari is geslaagd. Met onwijs leuke gezelschap was het een heerlijk weekend. Emma heeft ontzettend goed deze safari geregeld, daarin lijkt ze erg op mijn vriendin Lisa. Niet alleen op het geregel maar ook omdat ze bezorgd om me is. Emma is een schat, leuke vriendin er bij.


De reis naar Rubondo was een hele onderneming. Het is namelijk een lang reis wat we moesten afleggen. Van Arusha naar Rubondo. Dit is helaas niet binnen een dag gelukt. We zijn uiteindelijk blijven slapen in .... We zijn met shuttle bus naar Kilimanjaro Airport gegaan, met het vliegtuig naar Mwanza. Tijdens het vliegen zagen we de Kilimanjaro en Mount Maru erg goed. We waren boven de wolken waardoor we de top goed konden zien. In Mwanza heeft Emma een taxi geregeld om ons naar het busstation te brengen wat 26 km van het vliegveld aflag. Daarbij heeft de chauffeur ook onze bus ticket geregeld en goede zitplaatsen. De reis met de bus was een onderneming, voor we gingen rijden waren we al 45 min verder.
De bus reed rond 13.15 weg. En kwamen aan in Geita om 16.30. We moesten nog een stop maken, waarbij iedereen er uitstapte en omdat we ergens waren waar ze geen of nauwelijks Engels praten volgde we ze.
We hadden een iemand die redelijk Engels kon en vertelde ons dat we met de boot over moesten. Alle passagiers moesten uitstappen, betalen, op de veerpont en weer aan wal in de bus om verder te rijden. Gelukkig in Geita kwamen we Maarten tegen en ging onze reis met zijn drieën verder. Maarten sprak redelijk goed Swahili waardoor we al snel een bus hadden om ons verder te brengen. We kwamen in het donker aan in ....
Onderweg hadden we nog een dronken man in de bus zitten die erg veel aandacht nodig had. Emma is twee keer goed boos op hem geworden waardoor die uiteindelijk rustig in een hoekje zat en uiteindelijk uit is gestapt. Deze bustocht was zonder al te veel veerringen.
Waardoor we elke heuvel / kuil voelde in de weg. Moest zelfs af en toe mijn borsten vast pakken (ja
mannen lach maar, wij vrouwen voelen dat ja). En af en toe een gil omdat het zo hoog omhoog vlogen!
De mensen in de bus keken en lachte naar ons. We waren ook de enige blanken in de bus. Veel aanspraak en veel gekijk. Je zou denken na een tijdje wen je er aan, maar dat is niet zo. Toch wel leuk als ze naar je roepen en naar je zwaaien. En ook leuk als je aandacht van de mannen krijg. Voelt toch goed sjans (in België betekend dit geluk en kennen ze onze betekenis niet) te hebben. Alhoewel ik iedereen vertel een vriend/ getrouwd te zijn. We waren net onderweg met de pikipiki toen Emma een bericht kreeg dat de boot de volgende dag kwam om naar Rubondo te gaan. We hebben een goedkopen hotel gevonden via de chauffeur van de motorrijders. 1.70 euro pp voor twee kamers. We hadden er geen stromend water en Franse wc. Wen er wel steeds meer aan om op deze wc te gaan. Ach ja moest dit weekend wel, want we waren waar niet veel toeristen komen. We hebben daar gegeten en uiteindelijk gaan slapen.


zondag ochtend zijn we vroeg vertrokken met de pikipiki naar de haven waar de boot op ons zou wachten. Natuurlijk zijn we in Africa en zijn ze niet zo vast aan de tijd. We hebben 30 min gewacht op de boot. Veel aanspraak en veel bekijks van de lokale bevolking. Gelukkig toen de boot er was, zijn we vertrokken. We kwamen aan op onze plek waar we vrij snel in aanraking zijn gekomen met de NIJLPAARDEN. Gewoon voor ons. Nou kon daar uren zitten naar ze te kijken. Al hadden we onze safari's gepland en zouden we eerst wandel safari en daarna boot safari doen. Wandel safari was 3.5 uur uiteindelijk want we wilde op tijd zijn voor de boot. Was een mooie wandel tocht. Helaas geen olifanten of Girafen gezien. Want dat zou super zijn. Oke wel beetje gevaarlijk, maar we hadden een ranger bij ons :) We waren met zijn zessen. Ehm wie het hardste kon rennen geen idee, maar volgens mij ik niet :) hahaha Al zei een gids dat die mij wel wilde beschermen :) ehm oke!!!  Omdat Emma en Maarten net deden of ze een stel waren, lieten ze haar met rust en had ik vrij veel sjans! Gelukkig hadden ze hier respect voor je als je zei dat je al bezet ben. Veel gezien en genoten van de omgeving.
De boottocht was een kleine misverstand maar al snel geregeld met een ander soort boot. Onduidelijk waar de miscommunicatie zat. In ieder geval zijn we rond 16.50 met de boot een stuk gevaren tot 18.30 en hebben een mooie foto's van de dieren, omgeving en zonsondergang kunnen maken. Nog in een restaurant daar gegeten. We zijn met de auto gebracht, maar goed ook want een nijlpaard vloog ineens voor de auto naar de overkant. Als we lopend waren gegaan was het wel eng geweest. Nu zaten we in de auto en de nijlpaard stak over en draaide boven op de heuvel zijn kop op naar ons. Helaas niet vast kunnen leggen op beeld!

Maandag hebben we de drive safari genomen, eerst was het een kende stuk waardoor die daarna over een niet vaak bereden weg gingen. Bomen op de weg lagen die hij weg moest halen. En aantal dieren gezien. En vele mooie omgeving gezien.
12 uur wilde we de boot terug hebben om de bus op tijd te kunnen nemen naar Mwanza. Bij de haven aangekomen hadden we zo drie motors die ons naar het stadje wilde brengen. En konden we vrij makkelijk en snel een buis pakken naar Mwanza. In begin was het ongemakkelijk omdat we alle drie gescheiden van elkaar zaten. Al snel konden twee naast elkaar zitten. Ik zat naast twee Tanzanianen waarmee ik later in gesprek ging. Weet hun namen niet, maar heb eentje van op mijn facebook, zijn vriendin was drie maanden geleden overleden door een verkeersongeluk en de vrouw naast hem, was onderweg naar huis naar haar man.
Hij hielp ons in Mwanza om naar een hotel te gaan. Hij ging zelfs met ons mee in de taxi zitten. En regelde en hielp ons met regelen. Zijn broer was er inmiddels ook bij gekomen. Nadat onze hotel was geboekt en we onze spullen ging pakken ging hij met zijn broer weg. Erg aardig zijn ze hier, behulpzaam en vriendelijk. We gingen onder een kouden douche douchen om ons klaar te maken voor de avondmaaltijd. We hebben overheerlijk gegeten in een Indische restaurant.

Dinsdag op tijd opgestaan om Mwanza nog te zien om vervolgens met de shuttle bus naar het station gebracht te worden. Om 13.00 ging ons vliegtuig en waren we mooi op tijd in Kilimanjaro airport aangekomen. Taxi geregeld en naar huis gereden. In de avond ben ik bij ze gaan eten voor een goede afsluiting.  Maarten is midden in de nacht vertrokken naar België, zijn verblijf zit er op.

Bedankt Maarten en Emma voor de heerlijke avontuur!! Op naar de volgende!

PS Internet is lekker traag. Dus maar 13 foto's! Tja dus toch langs komen voor de fotos en verhalen :) Jullie allemaal!!!

Rubondo Island was super

Hoe mijn weekend precies is verlopen zal ik nog uitgebreid omschrijven.
Wilde zeggen dat ik een goed weekend is geweest, veel in de bus gezeten en toch nog aantal dieren gezien. We hebben ons zeker vermaakt. Gister nog even naar het ziekenhuis geweest voor control. Alles is weer goed. Blijf natuurlijk gewoon water kopen :) Vandaag weer een gewone werkdag. Morgen dirty day. Waarschijnlijk weer naar de school waar ik vorige maand ook geweest bent. Hopelijk droog weer. Het weekend was het erg mooi weer. Geen drupel gevallen in Mwanza, Geita of Rubondo Ijsland. Fotos en verhaal volgn later. Gister geen tijd voor gehad!!!

Safari naar Rubondo Island!

Ik ga dit weekend op safari. Het word een lang weekend, want ik kom dinsdag weer terug. Ik ga met Buurvrouw Emma, en Maarten die in Tanzania is voor zaken maar vriend is met Emma. Eerst zouden we tot maandag gaan, maar omdat we een afmelding hadden (we zouden eerst met zijn vieren gaan) was het goedkoper om er nog een dag langer te blijven, nummer vier kon niet langer dan drie dagen gaan. Gelukkig kan ik vrij makkelijk vrij regelen op mijn werk!

We gaan naar Rubondo Island National Park. Rubondo is een eiland in het zuidwestelijke deel van Lake Victoria.

We gaan van Kilimanjaro airport naar (…….? kan ff niet op de naam komen) Daar pakken we de bus naar Mwanza die er vier uur over zal doen. Vanuit daar pakken we de boot wat ongeveer 20 a 30  min zal duren. Als we bij het eiland zijn duurt het nog 15 min voor we bij onze verblijf plek zijn. Het is wel het einde van het regenseizoen hopelijk valt het weekend niet al te veel regen en kunnen we een aantal dieren zien die daar voorkomen. Bosbokken, NIJLPAARDEN, , groene meerkatten, olifanten, chimpansees, franjeapen en roanantilopen. Uiteraard zijn daar ook slangen te vinden, waaronder de boompython en de groene mamba, dat is trouwens ook gelijk de meest dodelijke slangsoorten van Afrika.

Klein stukje geschiedenis:

Lake Victoria is een watervlakte wat vormt een natuurlijke grenst tussen Oeganda, Kenia en Tanzania. Lake Victoria is een belangrijke inkomstenbron voor de vissers. In het meer komen meer dan 200 soorten vis voor, waarvan er twee belangrijkste zijn: Nijlbaars en Tilapia. Beiden worden veel gegeten in de regio, maar de tilapia is economische het belangrijkst. De lokale naam voor tilapia is mbiru. De natuurlijke vijand van de tilapia is de nijlbaars. Deze roofvis heeft geen vijanden behalve de mens.

Mwanza is een van de belangrijkste economische centra van de oevers van Lake Victoria. Mwanza ligt tegen rotsachtige heuvel aan gebouwd en van uit sommige plaatsen in de stad kun je genieten van een geweldig uitzicht, De stad loopt uit op een soort schiereiland. De naam Mwanza is afgeleid uit het Kisukuma (de taal van Sukuma), van ‘Nga nyanza’, dat ‘naar het meer’ betekend. Via de haven van Mwanza worden koffie, thee en katoen verscheept die in het westen van Tanzania worden verbouwd. Ook eindigt hier de treinlijn vanuit Dar es Salaam. Mwanza is tevens een belangrijke havenstad. Vanuit Mwanza waren boten naar verschillende eilanden in het meer en ook is er een veerdienst van Mwanza via Bukoba naar de Oegandese hoofdstad Kampala, een toch die 18 uur in beslag neemt, dat je dat ff weet.  

Waarschijnlijk ben ik daarom ook de aankomende dagen weinig tot niet online!!! Hebben jullie even vrij met de blog J

escursie

Donderdag zijn we naar een ziekenhuis geweest. Ik baal verschrikkelijk want ik heb per ongeluk al mijn foto’s verwijderd. Gelukkig had ik de meesten foto’s op mijn tablet en op USB stick gedaan. Alleen de foto’s die ik donderdag heb genomen in het ziekenhuis zijn allemaal verwijderd. Gelukkig is er maar één groepsfoto met mijn foto toestel gemaakt. En hebben we nog andere fototoestellen waarbij de meesten foto’s zijn gemaakt. En nog leuker een groepsfoto’s met de zusters en dokters die ons die dag geholpen hebben.

Het ziekenhuis was een stuk het bos in, waar we over een onverharde weg reden met de bus. Het heeft bijna de hele dag geregend waardoor het spannend was of we vast kwamen te zitten of niet! Gelukkig zijn we niet vaste komen te zitten en konden we onze werkzaam heden gewoon doen.

We kwamen er aan en we kregen een rondleiding in het ziekenhuis. Waar alles te vinden was. Het is een heel netjes en opgeruimd ziekenhuis/kliniek. Alles was keurig geordend. De patiënten waren op de hoogte dat een aantal wazungu zouden helpen met de inwoners die op spreek uur zijn gekomen. We hadden drie groepjes. Eerste groepje deed de receptie. Daar was ik als eerste bij. We waren met zijn tweeën. Grace noteerde hun naam, leeftijd en gewicht op een papiertje. En ik ging hun temp opmeten en hun bloeddruk meten. De kleintjes moesten steeds huilen toen ik ze hun temp wilde opmeten, dat deed ik onder de oksels. De vrouwen bij wie ik de tensie op meet waren vaak gespannen met hun arm en spraken tussen het meten door. Iedereen hielp elkaar ook als iemand geen Engels sprak. Vaak lukte het ook met gebaren om uit leg te geven wat er gedaan moest worden bij de kinderen of de volwassenen. Geen idee of de dokter nog wat met de bloeddruk deden.  De tijd vloog voorbij, voor dat ik er erg in had, was het al 13.00 en werd gezegd dat we onze eten mochten gaan eten. In groepjes want liefst wel dat we door gingen. Bleek dat veel mensen uit de omgeving langs gekomen zijn om op spreekuur te komen. Tijd vloog voorbij. Na het eten ging ik ergens anders zitten. Wat ik erg graag wilde was de medicatie uitdelen. De dokter schrijft na onderzoek op wat ze mankeren en schreef hun medicatie voor. Niet alle medicatie hadden we, waardoor de mensen het zelfs moesten kopen. We hebben wel het een en anders kunnen geven aan de inwoners. Dit vond ik een stuk leuker om te doen, ook omdat ik de recepten van de dokter beter begreep. Ze schrijven het anders dan in ons land. Bijvoorbeeld: tds 5/7 dat betekend drie x per dag, 5 dagen lang. Of bd 1/52 betekend 2 x per dag voor 7 dagen lang. Of od 3/7 betekend 1 x per dag voor 3 dagen.

Bij de dokter in zijn kantoor zitten heb ik niet gedaan. Hoorde ook achteraf dat ik daarbij niet veel gemist hebt. Daar was voornamelijk bij staan en kijken wat de dokter voor schreef. Bij de andere twee was actiever om te doen. Wat onwijs leuk was om te doen. Toch baal ik verschrikkelijk, had onwijs leuke foto’s gemaakt van het ziekenhuis.. :’( ZUCHT! Waarom lette ik niet goed op, waarom las ik het niet goed! Moet ook geen foto’s verwijderen op je fototoestel voordat je ze op je tabl heb gedaan! Wijze les om dit zeker niet as weekend te doen! De rede waarom ik aantal foto’s wilde verwijderen, waren de onduidelijke en mislukte foto’s. Gelukkig zijn er nog actie foto’s gemaakt van onze dag, en die staat op een andere foto toestel!

Kinderafdeling!

Vandaag voel ik me al een stuk beter. Bedankt voor de lieve berichten op Facebook. De Antibiotica slaat goed aan. Ga niet woensdag maar de woensdag er op voor controle naar het ziekenhuis. En ja Mam, Lisa, en Kitty ik koop nu water! Het gezin verteld geen water meer te koken voor mij, maar dat ik het gewoon koop!

Vandaag weer een dag op de kinderafdeling geweest. Mijn voordeel is volgens mij dat ik mijn opleiding via de psychiatrie gedaan heb. Ik kan veel dingen hoe lastig of moeilijk het ook is. Naast me neer leggen en los laten. Want ik zag een vrijwilliger, ook een stuk jonger dan mij dat ze er veel moeite mee heeft. Dat ze gelijk klaar staat en gelijk wil overnemen. Iets wat ik eigenlijk niet doe. Ik ga geen rapport lezen om dan medicatie te geven. Hun hebben een andere manier van werken. Ook weigerde ik een flavon uit iemand zijn hand te halen. Ik doe geen dingen waarbij ik niet bevoegd ben. Of ze me nu denken dat ik bang ben, maak me eigenlijk niet uit. Inmiddels achter gekomen dat het geen zin heeft om uitleg te geven aan de zusters.

We hebben samen de bedden verschoond, nadat de lakens eindelijk gekomen zijn. Ze waren nog niet droog of zo iets vaags. Dus eerst tijdje rond gelopen en gesproken met de dokter waar de moeders bevallen. Daar hoorde ik dat een van de kleintjes is overleden. Verder was het onduidelijk waarom en wanneer. Ze vertelde dat ze twee dagen vrij is geweest en nog niet langs is geweest. Ik vertelde haar dat we vandaag nog langs komen. En dat vond ze prima.

We zijn na de dokters ronde langs geweest. Nadat ik haar mee kon krijgen van al haar activiteiten. Leuk te zien hoe enthousiasme ze is, en wat ze allemaal zo graag wil leren. Ik heb haar wel beetje begeleid dat ze niet alles moet overnemen wat ze zeggen en doen. Dat wat ze hier mee maakt het thuis (USA) anders gaat. En dat ze haar eigen waarde en normen moet behouden.

De wees is er nog steeds, en ziet er al een stukje dikker uit. Zag nu ook dat ze wat meer voeding kreeg dan wat ik in eerste instantie gehoord hebt. Vandaag zag ik ook dat de zuster de baby’s aan het voeren waren. Zag ook dat de moeders handmatig kolven. In een beker word gedaan en dan via een slangetje aan hun kind word gegeven. De andere klein kindje werd mee genomen en aan haar moeder gegeven. Zo schattig dat de moeder er nog is voor het kleintje.

Helaas in mijn restaurant is geen wifi meer. Gelukkig kwam Emma op tijd om te vertellen dat een andere restaurant wat gerund word door een Nederlander, waar ik ook was donderdag toen ik uit het ziekenhuis kwam. Daar hebben ze STOKBROOD… ZUCHT. God wat mis ik Nederlands voedsel. Voornamelijk de kippenvleugels!!! Mijn moeders Tomatensoep! Zucht!!!! En natuurlijk de pizza Tuna! ZUCHT, Krijg water in mijn mond!!!!

Relaxt weekend!

Zo mijn weekend was ontzettend relaxt. Ik ben bij elkaar ontzettend veel geslapen, en veel gedronken. Stond namelijk op internet, Anne mijn lieve Belgische buren hier in Tanzania had het op gezocht dat ik veel moest rusten en drinken. Dat heb ik dus ook gedaan. Ik mocht nu toegeven aan mijn moeheid. Dit heb ik daarvoor niet gedaan. Ik heb zaterdag bijna 20 uur geslapen en zondag 15 uur geslapen. Zondag ben ik iets vaker mijn bed uit gekomen omdat ik weer wilde opbouwen om maandag weer te gaan werken. Niet om het werken, maar kon daarna weer naar cafe om weer lekker te eten en op wifi te gaan.

Ik mocht van mezelf vorige week zaterdag het pakje van Lisa openen. Gewoon omdat ik nog maar vier weken vrijwilliger werk doe en een vaste verblijf plaats heb. Uiteindelijk heb ik het pakje van Lisa zondag open gemaakt. En na mijn ervaringen in het ziekenhuis en de uitlsag heb ik dat ook zeker verdiend. Wat een lieve knuffelbeer en lieve woorden, dankje Lisa. Jeslyne vroeg hoe de Hond heette. Ze ziet het ook gelijk liggen he. Waarop ik zei, het is een beer en ze heet Lisa J hahaha Beiden eigenwijs en toch ontzettend lief J HAHAHA. Lisa de tijd dat ik terug kom schiet op, waardoor we weer samen kunnen praten over onze volgende reis praten ;) Film kijken en samen rennen! 

Vrijdag/Zaterdag er op mag ik weer iets openen. Want vind het namelijk leuk als het in mijn kamer hangt. Fotos van Neelan, Lisa en mijn ouders staan nu in mijn kamer. Met al mijn kaarten die ik inmiddels gehad hebt.

Want had er nog eens 5 gehad afgelopen vrijdag! Asante Sana (heel erg bedankt) Marloes, Suzanne, Greet, Nico, Lisa en André.

Eigen ziekenhuis ervaring!

In twee dagen tijd ben ik in twee ziekenhuizen geweest. Zo kom je nog eens ergens. Alleen dit keer was het voor mezelf. Ik heb al een aantal weken last van diarree. Donderdag was het erger dan de afgelopen weken. Nu moest ik in een ochtend drie keer naar de wc om diarree te krijgen. Ik voelde me ook wankel op de been en voelde dat er nu echt hulp van buiten af moest krijgen. De diarree remmers, ORS, bananen en andere hulpjes hielpen niet voldoende om me beter te voelen. Ik belde Georgina om te zeggen dat ik naar het ziekenhuis wilde gaan omdat ik me niet goed voelde. Helaas kon ze niet met mij gaan, en vroeg hulp in van een collega. Later begreep ik dat het een taxi was die mij ophaalde en haalde daarna Baraka op. Hij vroeg naar welk ziekenhuis ik wilde gaan. Ik had geen idee want ik kende beiden ziekenhuizen niet. We zijn naar: Mother Medical Care gegaan. Zei nog dat ik geen moeder was. Hun moesten lachen op mijn opmerking, maar bleek dus niet uit te maken voor het ziekenhuis. Ik werd vriendelijk ontvangen en daar werd ik voor het eerst geconfronteerd dat je geld moest betalen voor alles wat ze bij je doen! Waar ik al niet zo goed in ben, voor me zelf geld uitgeven. Na aantal maanden gedacht zelf uit te vinden en te behelpen lukte niet, dus toch door zetten met dit ziekenhuis bezoek.
Eerste bedrag wat ik moest betalen was 23.000,-- Shilling voor het dossier en aanmelding. Daarna werd ik naar een kamer met een bed gebracht, met een kachel, die voor me bed stond. Ik moest gaan liggen op het bed en me als patiënt gedragen. Inmiddels wist ze dat ik verpleegkundige was, moest ze lachen want die zijn oa lastige patiënten. Kreeg ik een infuus met totaal 1.5 liter water gekregen. Ze moesten weten of de diarree zou stoppen nadat ik wat gegeten heb. Ze brachten me eten, alleen vergeten te melden dat ik geen koemelk kan eten. Waardoor ik vroeg om het weer mee terug te nemen, want ik ga dit niet eten. Daar krijg ik alleen maar meer diarree van. Had zelf nog banaan en brood bij me. Wat ik gegeten heb, en kreeg van hun een kop thee! (zonder te hoeven te betalen ;)) Helaas kreeg ik vrij snel weer diarree. Ik kreeg diarree stoppers in de hoop dat het gaat stoppen. We zijn buiten het ziekenhuis gaan eten, bij terug komst is infuus eruit gegaan en ben ik naar huis gegaan. Voordat ik naar huis ging, kreeg ik te horen dat we al de hele dag een taxi hadden besteld… Ehm pardon? Waarom vertel je dit dan niet? Anders had ik het wel anders geregeld! (jaja alarmbellen).  Want ik moest 40.000,-- Shilling voor de hele dag betalen. Hier was ik zeker niet blij mee, ook niet omdat hij niet prettig reed. En hij haalde nog andere mensen op terwijl ik in de taxi zat. Te ziek om er op in te gaan. Dit is ook zeker de laatste keer dat ik van deze serves gebruikt heb gemaakt. En volgende keer zal ik verder door vragen, nee er komt geen volgende keer.

Bij thuis komst ben ik vrij snel gelijk naar bed gegaan. Ik voelde me warm, hoofdpijn en misselijk. Dit voelde ik me nog niet in het ziekenhuis! Om 19.00 kwam Salma overleg wat ik wilde eten, heb ik een klein beetje gegeten. Werd verteld dat ik waarschijnlijk gevoelig was voor sommige producten. Ik kreeg het eten niet weg. Voelde me misselijk en at met veel tegen zin. Ook al wist ik dat ik juist wel moest eten om weer op krachten te komen.

Vrijdag 16 mei 2014. Was vroeg wakker, wilde me douchen voor ik naar me werk ging. Helaas voelde ik me niet veel beter. Ik had nog steeds diarree en voelde me nog wankel. Na lang na denken toch maar ziekmelden. Ik ben met Salma mee gegaan om me vlak bij het werk af te zetten, om naar binnen te gaan en me ziek te melden (op deze afdeling heb ik geen telefoonnummer, en moest ook nog geld pinnen dus dacht praktische gelijk alles in een). Hun verteld dat ik er hoog waarschijnlijk maandag weer ben. Pole was hun eerste reactie. Grappige was dat ik gister in het ander ziekenhuis gesproken hebben over hoe vaak mensen pole zegt. Mzungu die door modder loopt, pole, aangevallen door een hond, Pole. Diarree Pole. Ook als je beroofd ben, zeggen ze pole.

Ik ben naar een bank gegaan om geld te halen, want gister had ik te weinig geld bij me om het ziekenhuis en de taxi te betalen. Dat heeft Baraka voorgeschoten. Eerst via restaurant nog op Wifi gezeten. Wilde graag Alexander nog feliciteren hij was jarig en Lisa spreken. Omdat ik me toch niet erg fijn voelde. Bedankt Lisa J Was ff fijn om met bekende te praten en in mijn eigen taal. Ik wilde mijn ouers niet gelijk ongerust maken dat ik me niet lekker voelde. (ik weet dat ik jullie altijd mag storen, maar wat hebben jullie aan een huilend meisje aan de telefoon die zich ziek voelde) Nadat ik moet (erg zweten, zwak en niet lekker) verzameld had ben ik naar the office gegaan om mijn schulden af te betalen. In het restaurant had ik water besteld, en nadat ik het had op gedronken kreeg ik het gelijk erg koud. Aangekomen op kantoor vroegen ze hoe het was, waarop ik reageerde dat ik nog niet goed voel. Dat ik nog steeds diarree heb. Rusteloos en niet goed wist wat ik moest doen en denken. Daarbij gister hoofdpijn en misselijk. En vandaag waarschijnlijk verhooging. Ik moest naar het ziekenhuis terug. Dit wilde ik niet, omdat ze gister niets gevonden had, vond beetje gek om dan weer terug te gaan. Misschien moest ik gewoon in bed liggen en uitzieken. Georgina stond er op om er toch heen te gaan. We zijn naar: Aga Khan Health Centre Arusha gegaan. Daar moest je voor elke handeling gelijk betalen. Ik moest me eerst inschrijven voor het ziekenhuis. Daarna werd ik geroepen door een zuster. Die mijn gewicht, lente, bloeddruk, hartslag, temp, zuurstofgehalte allemaal wilde weten. Na lang wachten werd ik geroepen door een dokter. Mijn verhaal gedaan. Ik werd door gestuurd naar het laboratorium voor bloed, urine en ontlasting werden onderzocht. Ontlasting lukte dit keer niet. Bloed is afgenomen bij mijn linker hand. Konden hem moeilijk zien zitten. Mijn bloedader in mijn hand gaf niet al te veel bloed. Ze moest het een handje helpen. Daarna nog langer wachten, inmiddels hadden we trek gekregen. Om 14.30 werden we geroepen en hoorde ik dat ik Typhil fever heb. Ik heb op internet gezocht en volgens google is het Salmonella Typhi. Ik heb antibiotica gekregen en over 5 dagen moet ik me beter voelen. En dan over een week weer terug komen voor onderzoek of het weg is.

Nu valt ook het kwartje. Ben al drie weken onwijs moe. De moeheid word alleen maar meer. Ik slaap 8 tot 10 uur en nog ben ik zo moe alsof ik de hele nacht niet geslapen heb. Het rennen was laatste keer erg vermoeiend, terwijl het makkelijker hoort te gaan. De berg oplopen kwam nu meer vermoeid boven dan er voor. En ik zag me zelf Nepal al kruipend te moeten beklimmen terwijl lisa voorbij rende!!!

Ben erg blij dat ik nu achter ben gekomen waar ik last van heb. En hopelijk zal het snel overgaan. Dan kan ik weer verder genieten van mijn reis! Blij toe dat nu duidelijk is wat het is!

Salmonella Typhi!

Afgelopen twee dagen ben ik in het ziekenhuis geweest omdat ik me nog altijd niet lekker voelde en nog regelmatig last van diarree heb. (wat ik vaak heb als ik in het buitenland ben). Gister was het alleen meer en met pijn in de buik. Moest zelfs huilen omdat ik me zo ellendig voelde. 
Omdat ze hier geen huisartsenpost hebben ga je gelijk door naar het ziekenhuis. 

De rest van mijn ervaring ga ik maandag of dinsdag op me blog zetten.

Ik weet inmiddels waar ik last van heb, en waarom ik zoveel diarree heb en zo ontzettend moe voel. Ik heb namelijk last van Salmonella Typhi. Gelukkig bestaat er Antibiotica. 
Het is een bacteria wat niet vaak voorkom in Nederland (staat bij Wikipedia) maar waarschijnlijk in Tanzania wel. 

Dus niet gelijk schrikken, ik weet nu wat het is, en door medicatie word ik snel weer beter. Over 12 dagen moet ik terug komen bij het ziekenhuis voor nieuwe bloedonderzoeken. Nu beter worden en probeer maandag weer naar het ziekenhuis te gaan. 

Vandaag een nieuwe vrijwilliger ontmoet die op de zelfde afdeling werkt. Heb  nu al weer veel zin om te gaan werken :) hihi 

Hoofdpijn!

Maandag begon het... Hoofdpijn. Echt balen, oke heb ik nog een marzel dat ik ruim een maand geen hoofdpijn heb gehad hier in Tanzania! Maandag met Paracetamol en Ibrufen naar bed. Helaas dinsdag morgen werd ik nog wakker met hoofdpijn en enorme buik pijn. Twijfel geval waar dat vandaan komt, van het eten of omdat ik ongesteld moest worden... Heb namelijk al vaker last van mijn buik ivm het eten. Ben toch naar het werk gegaan. Een omdat ik geen telefoonnummer had om me ziek te melden, en twee wat moet ik de hele dag thuis doen!!! Behalve hele dag op bed liggen met mensen om je heen die je niet begrijpen!
Heb telefoonnummer gister gelijk gevraagd van Joyce en de mijne gegeven! Voor het geval vandaag niet zou gaan.
Gister heb ik eerst nog mijn blog bij gewerkt en ben ik naar een restaurant geweest om te eten. Hoofdpijn zakte iets weg. Ben met de daladala naar huis gegaan en ben daar van 17.00 tot 19.00 op bed gaan liggen. Het hielp een klein beetje. Ik heb klein beetje gegeten, want had geen trek in. Ik vertelde tegen Eliza dat ik geen licht aan wilde hebben en wees naar me hoofd en zij boenke boenke. Daar moest ze erg om lachen en deed dit steeds! Jeslyne kwam bij me aan tafel zitten en zocht iemand om mee te praten. Haar verteld dat ik vandaag last van mijn hoofd hebt en geen behoefde of puf heb om te praten. Ze zei, dan praat ik toch. Waarop reageerde ik heb liever geen gesprek of geluid om me heen. En vroeg haar of Elize aub wilde op houden met mij na doen met mijn hoofdpijn. Ze vroeg nog of het helemaal moest stoppen. waarop ik zei, alleen als ik me niet lekker voel. Gelukkig lieten ze me met rust. Helaas spraken ze verder erg luid met elkaar. Ik ben na het douchen weer terug naar bed gegaan n heb ik geslapen tot 7.00. Helaas was mijn hoofdpijn nog niet weg. En helaas stond de radio van Erik al weer lekker luid! Ze begrijpen niet wat hoofdpijn is denk ik.
Ben vandaag weer naar het werk gegaan. Mijn hoofdpijn is wat minder, helaas de buik krampen erger dan gister! Grrr Wel weer tijd om achter de pc te zitten. Door de regen hebben we weinig patienten! Het giet hier :)

Ook me boek mee genomen naar me werk, om die door te geven aan een Nederlander die hier woont. Zo word die nog goed gebruikt ook. Hij is nu aan het drogen op het werk. Hopelijk vanmiddag geen regen... En anders ff kijken hoe ik hem verder droog over brengt :)

Kaarten!

Dank je wel: Marianne, Anne-Fleur, Karlijn, Peter, Jacqueline, GREET EN NICO!! Heerlijk om post van jullie te krijgen… Ook al duurt het onwijs lang. Misschien handig om vanaf nu niets meer te sturen.

Nurse day!

Vandaag was de grote dag. Nursing day! Kreeg voor 7.00 een sms dat ik er om 8.00 moest zijn. Ik was er uiteindelijk om 8.15. Ben met de daladala gegaan omdat ik anders nog iets later zou zijn. Was dan waarschijnlijk niet nat geregend. De man van Georgina zat achter de stuur en zijn we naar het stadion/atletiekbaan gegaan. Daar hebben we eerst een rondje  langs de kramen gelopen. Daar kwam ik nog collega’s tegen van Mount Meru ziekenhuis.
Georgina heeft een rondje gedaan om mensen te ontmoeten om nieuw vrijwilligers te kunnen plaatsen. Verder wilde iedereen veel foto’s maken. Mzungu zijn zeker erg leuk of zo. Ach ja doe maar, kan ik ook foto’s van jullie maken. Voordat de president er was, zijn er verschillende optredens geweest en twee mannen die volgens mij entertainde… Ga er van uit, want alles was in het Swahili. Had ik kunnen weten, maar ja was de enige verpleegkundige die op het moment vrijwilligerswerk doe bij Project Abroud. Gelukkig was Georgina erbij, anders was ik denk ik erg snel weg geweest. Uiteindelijk kwam er onwijs veel auto’s binnen en stikte er ineens van de politie en militairen! Voor ik het wist was de auto met de president al voorbij. Heb nu aantal foto’s van de militairen en politie gemaakt. Dacht nu mag het! (volgens mij). Ben ook niet tegen gehouden door ze, dus het mocht!

Nadat de president binnen was, die gaat langs de krampjes. Zijn wij naar bijna de laatste tent gegaan. Om daar de president van dichtbij te zien. Moest helaas bekennen dat ik niet wist wie de president was. En voor je het weet had je zijn hand geschud. Toen dacht ik… Ahhh dat is de president. De foto van dit geweldig moment is helaas erg vaag!!! En inmiddels wel al mijn hand gewassen :’( Wilde hem eigenlijk nooit meer wassen, eten ging moeilijk en andere mensen ontmoeten, die wilde ook je hand. En dan nog wel op de Afrikaanse manier. Trouwens nu ik dit zo opschrijf. President gaf me en idereen om me heen een Nederlands handschud! Misschien toch geen echte Tanzaniaan ;) Georgina vertelde me nog snel wat ik tegen de president moest zeggen als die mij vragen zou stellen. Had ik zo iets van, zeg gewoon hoe ik er overdenkt… Ga echter niet zeggen dat ik hier vrijwilligerswerk om van te leren. Ja oke wat ik niet mee wil nemen naar me eigen land. Nee dat zou ik niet zeggen. Gelukkig bleef het alleen met een hand, en een vraag in het Swahili. Geen idee wat die vroeg! Geantwoord met Nzuri (goed), geen idee of dat oke was.

Na dit speciale moment… Was er erg veel gesproken op het podium! Ontzettend veel gesproken… Zo veel gesproken dat ik in de tussen tijd een zonnesteek heb opgelopen (standaard in me tas: Paraplu en zonnebril, Check!). Tussen de regen buien en bewolking heen. Als de zon schijnt, is die gelijk super heet. Waardoor ik ook 200 foto’s heb gemaakt van deze dag! Tja je moet wat als je 99.9% niet weet waar er over gesproken word. 00.01% is de weinig woorden die ik in Swahili ken met Engelse woorden en door heen. En natuurlijk ook het beetje vertaling wat ik van Georgina heb gehad. Alleen door de lawaai hoorde ik niet altijd wat ze vertelde. Rond 14.10 kwam het verlossing en ging de president weg, en konden wij ook allemaal weg. Voordat je echt weg ging, kwam Georgina weer mensen tegen en om 14.30 dichtbij zaten we in een lokale restaurant. Je zou denken dat ik inmiddels wel gewent bent om als een van de weinig Mzungu aanwezig te zijn, maar dat gestaar… Oke soms staar ik gewoon terug, maar soms denken ze dan weer dat je interesse in ze heb. Terwijl ik gewoon wil winnen die het langst je aan kan staren… Check niet meer staren! Soms moet je wat, als je tafelgasten Swahili met elkaar praten!

Daarna gingen we met de taxi naar het kantoor om mijn kaarten op te halen. Ze vroeg of ik het misschien dinsdag wilde ophalen. Ehm NEE natuurlijk niet. Wacht al een heeeel weekend! IK WIL POST VAN ME VRIENDEN/FAMILIE!!! Dus in de auto onderweg naar haar huis, heb ik heerlijk mijn post gelezen!

Douchen bij Georgina, helaas was het warme water op!!! Ik dapper als ik ben, ik douche wel koud. Ehm oke geprobeerd maar echt niet te doen. Dus ze heeft klein beetje water opgewarmd zodat de kou er vanaf is. En toen verder gedoucht. Had me haar al met shampoo gedaan dus moet het wel afmaken. Zodat ik heerlijk schoon naar het diner kon gaan. In de auto spraken we nog over mijn verblijf. En haar verteld dat ik twee maanden bleef en twee weken vakantie. Dit wist ze niet. Ze dacht dat ik nog twee maanden zou werken. Gek, want toen ik naar andere afdeling zei, vertelde ik dat ik nog 6 weken kan werken. Anders was het nog 10 weken. Ze zei dat ik een sms moest sturen naar Jackie om haar op de hoogte te stellen dat Salma en zij weten dat mijn laatste werkdag 13 juni is! 

Godzijdank had ik daar Wifi. Anders was het een lange avond geweest. Dank lieve vrienden die er even online waren.

Tijdens het wachten in de rij, vroeg Georgina of ze een foto van ons wilde maken, waarop de meisje gelijk een foto ook met haar vriendin er op heb gemaakt. En daarna nog eentje met dat andere meisje er op. Zucht.. Later kwamen ze bij ons aan tafel zitten. Ze spraken niet erg goed Engels, maar ze wilde vrienden worden. Heb ze mijn naam gegeven voor facebook. Krijg steeds meer Tanzanianen vrienden erbij. Even verder bij de rij wilde twee mannen voordringen… Gelukkig ken ik wel wat Swahili. En gek genoeg luisterde ze ook nog. Misschien was het meer om een foto te krijgen. Hij wilde graag met mij op de foto. Waarop ik zei. Ja super een foto met een Mzungu J hahaha Wat wel grappig was, andere mensen vonden goed dat ik die mannen weg stuurde… Tja geduld sluit maar lekker achter aan!!! Niet dat ze dat deden, maar ze waren stukje verder achter mij! HA!!! :P Later begon die tegen mij te praten, maar mijn Swahili en zijn Engels wat niet om een gesprek te voeren!!

Het eten voordat wij mochten gaan eten was bijna alles al op. Een mager kippenpootje!!! Maar ja we mogen niet klagen! Het was een heerlijk kippenpootje! Vanavond kreeg ik ergere hoofdpijn. Waarschijnlijk door dat ik in de velle zon zat en weinig gedronken had. Tja drinken en dan daar naar de wc gaan. Echt misschien heb ik ook wel een wc obsessie. Kan ik de hand van een patient van mijn vorige werk schudden… (sstttt zeg dat maar niet tegen haar, heb natuurlijk nog altijd twee nieren, al kan ik die hier makkelijk verkopen, oke geintje mam!). Rond 20.00 zijn we naar huis gegaan. En Georgina nam drie mensen mee. En zette ze die ergens af. Wel grappig en lief dat ze dat deed. Gelukkig wel vrouwen. Haar man zei later ook nog dat ik best bij ze kon slapen. Ehm onhandig als ik geen andere kleding of uniform bij me heb. Nee gelukkig weer thuis. Even met Salma gesproken en met Jeslyne en Elize. Was wel weer een leuke en interestante dag. Baal nog altijd dat mijn Swahili niet beter op is geworden. Dus nee antwoord op de brief, mijn Swahili is zeker niet beter op geworden! En mijn Swahili boek heb ik uitgeleend aan Belgen die hier nog langere tijd zullen verblijven.

  

ps fotos staan door elkaar, maar dit zijn een aantal fotos van de ochtend!

Lief hondje! Lieff hondje?

Vanavond rond 22.30 ben ik terug naar huis gegaan. In mijn hoofd spookte nog dat misschien wel de hond los loopt en dat ik dan een mooi verhaal zal hebben. Nooit gedacht dat ik ook daad werkelijk de hond op me af zag rennen. Ik gaf twee gillen. Gewoon omdat ik onwijs schrok. Hij liep ook weer gelijk weg. Volgens Salma omdat ze hem terug riep. Maar hij luistert niet naar haar maar naar Erik. Zo toen hij weg liep, dacht ik zo iets van, ehm ik ga maar weer achter de poort staan. De wachter van de buren die dacht dat ik veilig binnen was, liep terug naar zijn plek. Hij kwam op mijn gegil af. En ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik was ontzettend geschrokken. Hij heeft me niets gedaan. Hij beet niet, hapte ook niet naar me. Hij liep gelijk weg. Misschien wel om Erik te halen. Gelukkig kwam Erik vrij snel nadat hij de hond had vast gezet. Eerst natuurlijk kijken wie er stond. Eerste reactie was Pole (sorry) van hem. En dan vriendelijke asante zeggen, terwijl ik nog stond te trillen op me benen. Salma zei ook Pole. Echt stond nog na te trillen. Uiteindelijk mijn verhaal verteld, waarop ze vertelde dat ze zelf ook net terug was, en vroeg aan Erik of ik al terug was. Antwoord gaf ik zelf al, door mijn gegil. Gelukkig goed afgelopen. 

Snake park (met slange fotos)

Vandaag met Anniek naar de slangepark geweest.

Het was al een heeeel avontuur om er te komen. Het ligt verbuiten Arusha. Nog ver voorbij de Arusha airport. Ik hoorde van andere Nederlander dat je er met daladala kan komen. Groene rand met Monduli er op en uitstappen in Messerani. Ik had afgesproken bij het kantoor. Daar vroeg ik welke daladala we moesten nemen. Hij bracht ons naar de daladala. Zeker wel 20min gelopen tot we er in zaten. Daarna nog 30 a 45 min in de daladala gezeten voor we er waren. 5 min naar de park en dan naar binnen.

Georgina heeft ons nog geholpen om goedkoper naar binnen te gaan. Voor 10dollar ipv 15dollar (later begreep ik dat we voor 2 dollar naar binnen konden gaan). We kregen er een gids bij ook. Waren redelijk veel dieren in een veelste kleine ruimte. Wel leuk om ze te zien. Daarna heb ik nog twer slangen en een krokodil vast gehouden. Slangen vonden het niet erg. De krokodil blaasde. Die vond het verschrikkelijk. Helaas maar wel gedaan. Normaal doe ik dit soort digen niet omdat ik het dierenbeul vind. Natuurlijk zei de gids dat het niet erg was. Achteraf zag ik dat hij blaasde. Ook toen ik hem vast had merkte ik dat hij niet blij was. De krokodil is vier jaar.

 

Verder op kon je voor 2.000 shilling op een kameel zitten die een stukje ging lopen.  Nadat ik gezien heb hoe dat was. Zei ik nee. Tegen hun vertelde ik dat ik bang was, scheeld uitleg met zielig vinden ect. Eén erg ding is al meer dan genoeg op een dag.

Daarna naar de maasai market geweest. Veel vrouwen die je binnen hun tentje wilde hebben. Ik wilde alleen er lopen en rond kijken. Later achterste hutje zat een moeder met kind. Grapje gevraagd hoe duur het kindje was. 20.000 shilling. Vrij goedkoop. .. nee mam niet gedaan! Hihi

Met de daladala weer terug naar het centrum. Eerste daladala geweigerd. Wilde wel naast elkaar zitten.  De volgende zaten we voorin. Helemaal super. Werden bij de shopritte afgezet. Anniek is naar huis gegaan ik ben nog even de winkel in geweest.

Vanavond vlieg ze naar Schiphol.  Maandag mag ze weer naar school.

 

Bedankt Anniek voor deze mooie avontuur.